Mijn leven in de Wippolder
- Toen -

 

De beginjaren

Contact :

Martin van Leeuwen
Kloosterkade - Delft
Mobiel : 06 1292 4098
mvleeuwendelft@gmail.com

Leuke Links :

Website van mijn broer Ed 
 Website PF tegels
B&B Frankrijk 

"In the beginning"

Op 9 januari 1947 werd ik als derde kind geboren in een gezin van later vijf personen. Dat hebben mijn vader en moeder later "geweten". Ik werd een dondersteen, een ander kind als de anderen moet ik nu terugkijkende bekennen.
Reeds geboren waren mijn broer Rob (Robert Tonnie,19 juni 1938) en zus Paula (Paula Petronella Maria Helena, 19 januari 1942). Na mij werden verder nog geboren mijn broers Ed (Eduard Johannes, 8 december 1951) en Ron (Ronald, 30 oktober 1956).
Mijn vader Rinus (Marinus, 5 januari 1913) en moeder Jo (Johanna Maria Le Mair, 8 november 1912) vormden met ons samen een stabiel, gezellig gezin waarin vader voor de pegulanten zorgde (chemisch analist TU Delft) en moeder het - toendertijd - loodzware beroep van huisvrouw uitoefende. Hierover later meer!
Het begin van mijn - toen nog - jonge leven begon niet al te rooskleurig. Na 6 dagen kreeg ik koolmonoxidevergiftiging en was het bijna einde verhaal. Gelukkig is dat - voor mij - zoals u hier leest redelijk afgelopen!

Levensbedreigend

Er was later nog een tweede levensbedreigende situatie. Op jonge leeftijd had ik het geluk dat de olieman - met paard en wagen - op de Koningin Emmalaan voorbij reed en vanaf de bok een paar kaplaarzen boven water uit zag steken. Later gehoord dat hij dat verdacht vond, van de bok is gesprongen en de laarzen omhoog heeft getrokken met ..... mij nog in die laarzen. Geluk of niet, ik ben de olieman nog steeds dankbaar!

Herinnering

Uit de begintijd van mijn leven weet ik mij niet echt veel te herinneren. Het enige dat altijd boven water is gebleven is een gebeurtenis waarbij ik op vierjarige leeftijd tijdens het buitenspelen een vriendje met een op straat gevonden roestig scheermesje in zijn gezicht heb gesneden. Consternatie dus! Politie in de straat en bij ons thuis, op zoek naar de dader. Die had zich op de onderste plank van het radiotafeltje genesteld ( 30cm x 50cm ) en na het kleedje - een worteldoek - ervoor getrokken te hebben was de dader onvindbaar. Nadat de politie - onverrichterzake - was vertrokken ben ik weer te voorschijn gekomen en moest met mijn vader op de fiets mee naar het politiebureau. 's Avonds moest ik met mijn vader mee naar de buurjongen en zijn ouders om één en ander uit te leggen en excuses te maken. Heel klein voelde ik mij daarna!! Ik moet het krantenbericht nog bezitten maar waar...? Ook de naam van het vriendje weet ik niet zeker meer - Jantje Stam - maar dat komt nog wel. Niets om trots op te zijn in elk geval!

Paniek

Ik heb ook een keer voor paniek gezorgd in de buurt. Nadat vader en moeder mij veilig in de tuin hadden achtergelaten en het tuinhek goed hadden afgesloten was ik ploseling toch zoek. Paniek uiteraard. Alle bekenden en buurtgenoten werden gealarmeerd. De zoekaktie was begonnen. Het heeft enige tijd geduurd voordat - ik weet niet meer wie - iemand mij glimlachend achter het raampje zag zitten in het nachthok van de kippen! Ik was kenbaar het kippenhok in gegaan en had mij via de schuin oplopende plank met dwarsbalkjes door de kleine opening bovenaan in het nachthok van de kippen "genesteld". Heerlijk zacht met dat stro er in maar het zorgde wel voor enige consternatie. Wist ik veel! De opluchting achteraf was groot. Dat begrijp ik!

Mijn verdere leven en belevenissen zal ik in de andere onderwerpen op deze website kleurrijk beschrijven!